Dzisiaj chciałam opisać Wam bardzo rozległy temat, zwłaszcza że często zdarza się, że pacjenci nie do końca rozumieją istotę problemu. W związku z tym chciałam opowiedzieć Wam o chorobie wieńcowej – jak się rozwija, jak wyglądają objawy i skąd się biorą?
Choroba wieńcowa może przybierać różne nasilenie od zmian śladowych aż do zawału włącznie (w zależności od tego mówimy wówczas o przewlekłym zespole wieńcowym – kiedyś stabilnej chorobie wieńcowej lub o ostrych zespołach wieńcowych). Biorąc pod uwagę to szerokie spektrum postaram się opisać Wam istotę problemu.
Tętnice wieńcowe to naczynia krwionośne znajdujące się na powierzchni serca, których zadaniem jest odżywianie mięśnia sercowego, czyli zaopatrywanie go w tlen i substancje energetyczne. Choroba wieńcowa wynika z miażdżycy dotykającej właśnie te naczynia. Rozwijająca się miażdżyca polega na osadzeniu się blaszek miażdżycowych od wewnętrznej strony naczynia. W początkowym okresie zmiany są nieznaczne i nie wpływają istotnie na zaopatrzenie serca w tlen i substancje odżywcze, więc nie dają żadnych objawów. Z czasem zmiany narastają zwężając światło naczynia, a to oczywiście wpływa na dostęp tej “odżywczej” krwi bogatej w tlen do mięśniówki serca i pojawienie się objawów. Początkowo objawy występują w sytuacjach, gdy serce potrzebuje większej dostawy tlenu, czyli przy wysiłku fizycznym. Im bardziej zaawansowany etap choroby tym mniejszy wysiłek fizyczny prowokuje objawy, które z czasem mogą występować nawet w spoczynku. W skrajnej sytuacji dopływ krwi do mięśniówki serca może zostać całkowicie zablokowany, dochodzi do martwicy serca w zakresie unaczynienia danej tętnicy – to właśnie zawał serca.
Najłatwiej wyobrazić to sobie na przykładzie zwykłej rury doprowadzającej wodę do domu i osadzających się z niej zanieczyszczeń. Na początku nikt niczego nie zauważa, a z czasem dopływ wody staje się coraz gorszy i staje się zauważalny. W ostateczności przepływ zostaje całkowicie zablokowany.
Sam rozwój miażdżycy może mieć różny przebieg. Czasem wymaga jedynie modyfikacji stylu życia i podstawowego leczenia farmakologicznego, a wówczas choroba nie ulega progresji aż do końca życia. Są też osoby, u których pomimo intensywnego leczenia zachowawczego zmiany pogarszają się w relatywnie szybkim tempie i wymagają leczenia zabiegowego. Należy jednak pamiętać, że także w tych przypadkach modyfikacja stylu życia i dobrze dobrane leczenie wciąż spowalniają przebieg choroby – bez nich tempo rozwoju nowych zmian byłoby jeszcze szybsze, więc nie należy z niego rezygnować. Zdarza się czasem, że to dopiero zawał serca jest pierwszą manifestacją wcześniej niemej klinicznie lub bagatelizowanej i nieleczonej choroby wieńcowej.
Typowe objawy choroby choroby wieńcowej to piekący ból występujący za mostkiem, często promieniujący do lewego barku lub żuchwy. Objawy te zgodnie z tym, o czym wspominałam początkowo pojawiają się przy wysiłku fizycznym, a w toku zaostrzania się choroby są prowokowane przez coraz mniejszy wysiłek, aż do występowania bólów spoczynkowych włącznie (wówczas oczywiście podejrzewamy zawał serca).
Nasilenie tychże objawów jest podstawą klasyfikacji dławicy piersiowej w skali CCS.
Klasa I oznacza, że zwykły wysiłek nie powoduje objawów. Pojawiają się one dopiero w razie podjęcia większego lub dłuższego obciążenia. Klasa II to niewielkie ograniczenie zwyczajnej aktywności fizycznej z powodu objawów. W klasie III obserwujemy znaczne ograniczenie zwykłej aktywności fizycznej. Objawy w klasie IV pojawiają się nawet w spoczynku.
Choroba wieńcowa może także ujawniać się poprzez inne mniej klasyczne objawy.
Jak widzicie, choroba wieńcowa to bardzo rozległe zagadnienie obejmujące szerokie spektrum objawów i sytuacji klinicznych. Mam jednak nadzieję, że udało mi się w prosty sposób opisać Wam istotę problemu oraz wynikające z tego dolegliwości.
Przy Twoich wpisach poranna kawa smakuje o wiele lepiej 👍👌